Dyskryminacja i wrażliwość migracyjna jako temat dla prasy i public relations

Informacje prasowe, wywiady, broszury, biuletyny, strony internetowe, kanały mediów społecznościowych, ulotki, plakaty: obszar pracy mediów i public relations jest rozległy i staje się coraz bardziej złożony wraz z rozwojem społecznym i technicznym. Zmiany te sprawiają również, że trudniej jest przekazać swoje tematy i wiadomości oraz przyciągnąć uwagę.

Jednocześnie komunikacja strategiczna i profesjonalna nie odbywa się w próżni. Ma na nią wpływ aktualny dyskurs, uwzględnia go i poddaje refleksji. W tych właśnie dyskursach tematy migracji i wrażliwości na dyskryminację stały się w ostatnich latach coraz ważniejsze z kilku powodów. Z jednej strony, zwiększony napływ uchodźców zdominował debatę polityczną w ostatnich latach; jednocześnie nowi aktorzy polityczni zapewnili, że dyskutowana jest rosnąca polaryzacja społeczeństwa. Po drugie, coraz więcej migrantów ma odwagę publicznie nazywać i krytykować naruszenia i dyskryminację.

Wreszcie, logika komunikacyjna mediów społecznościowych sprawiła, że bezmyślne lub dyskryminujące wypowiedzi szybko znalazły się w krzyżowym ogniu. Na tym tle praca w zakresie prasy i public relations może wydawać się polem minowym. W rzeczywistości nie chodzi jednak o przestrzeganie rzekomych zakazów wypowiedzi lub myśli, ale raczej o pewne wyrażanie własnego stanowiska na rzecz pluralistycznego, równego współistnienia. Pluralizm ten powinien również znaleźć odzwierciedlenie w działaniach komunikacyjnych. W końcu nie ma znaczenia, jakie słowa i obrazy są używane do opisania kwestii migracji i integracji. Wręcz przeciwnie: użyty język (wizualny) determinuje ton debaty, a tym samym perspektywy w tych kwestiach.

Praca prasowa i public relations, która jest wrażliwa na migrację i dyskryminację, ma zatem następujące cele:

  • Dąży do stosowania języka wrażliwego na dyskryminację w słowach i obrazach we wszystkich swoich publikacjach. Oprócz proaktywnych działań komunikacyjnych (komunikaty prasowe, strona główna, media społecznościowe, biuletyny, broszury, ulotki, mailingi), obejmuje to również reaktywne środki komunikacji (wywiady, media społecznościowe w razie potrzeby itp.).
  • Zapewnia otwarte, przejrzyste, pewne i wiarygodne informacje na temat własnych celów, projektów i ogólnej pracy.
  • Przyjmuje różnorodność jako wartość i uznaje zalety równej współpracy opartej na szacunku.
  • Pozwala osobom dotkniętym dyskryminacją wypowiedzieć się i szanuje ich głos, zamiast tylko o nich mówić.

Dalsze zalecenia dotyczące języka wrażliwego na dyskryminację w słowach i obrazach można znaleźć w poniższych sekcjach, a także w dwóch pomocach roboczych dostępnych do pobrania:

Język wrażliwy na dyskryminację w prasie i public relations - pomoc robocza dla słów

Język wrażliwy na dyskryminację w prasie i public relations - pomoc robocza dla sekcji obrazów.

Dalsze linki i wskazówki dotyczące literatury

Poniższe tytuły zawierają ogólne wskazówki dotyczące pracy w prasie i public relations:

Federalne Ministerstwo ds. Rodziny, Seniorów, Kobiet i Młodzieży (red.): PR-Handbuch für das Bundesprogramm 'Demokratie leben! Aktywnie przeciwko prawicowemu ekstremizmowi, przemocy i mizantropii", Berlin 2016.

Eichsteller, Harald (red.): "Nonprofit-Marketing 2020. Analizy, trendy i rekomendacje dla mediów drukowanych, cyfrowych i społecznościowych", Stuttgart Media University, Stuttgart 2017

Franck, Norbert: "Praxiswissen Presse- und Öffentlichkeitsarbeit: Ein Leitfaden für Verbände, Vereine und Institutionen", Wiesbaden 2016.

Friedrich-Ebert-Stiftung/Akademie Management und Politik (red.): Success factor public relations. Przewodnik po PR dla stowarzyszeń i organizacji, Bonn 2006

GesBiT Qualitätswerkstatt Modellprojekte (red.): Pomoc robocza dla udanej pracy public relations poprzez projekty pilotażowe, Berlin 2018